Ścieżka dydaktyczna w rejonie pd-zach części Klimontowa

powrót

Przystanek 2. Ul. Brunona Jasieńskiego

Kierując się na zachód dochodzimy do rynku, który stanowi centralną cześć osady. Mijając Gminny Ośrodek Kultury oraz zabudowania Zgromadzenia Sióstr Najświętszego Imienia Jezus dochodzimy do ulicy Kościelnej, w miejscu gdzie postawiono pomnik ku czci rozstrzelanych w tym miejscu 24 Polaków, w czerwcu 1943 roku. Plac przed bankiem jest miejscem, z którego możemy obejrzeć perły architektoniczne Klimontowa.

Pierwsze wzmianki o tej miejscowości pochodzą z XIII wieku. Osiedle pierwotnie leżało prawdopodobnie na zachód od dzisiejszej osady na terenach obecnej wsi Górki. Miasto, w miejscu gdzie dzisiaj istnieje Klimontów założone zostało w 1604 roku na mocy przywileju królewskiego przez Jana Zbigniewa Ossolińskiego.

Rozbudowę Klimontowa od roku 1623 kontynuował Jerzy Ossoliński, późniejszy kanclerz wielki koronny. Ufundował on kościół i klasztor Dominikanów a w roku 1634 rozpoczął budowę okazałej kolegiaty. Po śmierci Ossolińskiego miasto staje się własnością Samuela Kalinowskiego, następnie przechodzi w ręce Morsztynów, a w roku 1733 - Sanguszków.

Dom Brunona Jasieńskiego

Dawne Towarzystwo
Oszczędnościowe

W latach 1760 - 1880 Klimontów należy do rodziny Ledóchowskich, którzy przenieśli swoją siedzibę z Ossolina do sąsiadujących z miastem Górek Klimontowskich. W tym okresie, podstawowym zajęciem ludności było rolnictwo, ale istniały także warsztaty wyrabiające sukno oraz manufaktury wyrobów wełnianych. Podczas potopu szwedzkiego miasto uległo zniszczeniu, lecz rozległe dobra właścicieli Klimontowa umożliwiły jego odbudowę. W 1819 roku większość budowli zniszczył pożar, a przy ponownej odbudowie dokonano istotnych zmian w układzie architektonicznym miasta. Okres powstania styczniowego zaznaczył się licznym udziałem w nim mieszkańców miasta i okolicznych wiosek. Działania wojenne podczas I wojny światowej ominęły Klimontów. W czasie II wojny światowej istniał tutaj silny ośrodek ruchu oporu.

Obecnie Klimontów liczy niecałe 2000 mieszkańców. Od 1994 roku jest statutową siedzibą Ekologicznego Związku Gmin Dorzecza Koprzywianki. Klimontów zachował cechy układu urbanistycznego i zabudowy małego miasteczka.

Kierując się ku północy ulicą Brunona Jasieńskiego zwiedzamy najcenniejsze zabytki:

- barokową kolegiatę p.w, św. Józefa ufundowaną przez kanclerza Jerzego Ossolińskiego, wzniesioną na planie elipsy w latach 1643-50. Za bramą wejściową rośnie okazałych rozmiarów pomnikowa lipa drobnolistna,

- dworek infułatów z XVIII wieku,

- pomnik poległych powstańców styczniowych w bitwie pod Rybnicą z roku 1924,

- dawny zespól klasztorny Dominikanów, kościół p.w. św. Jacka i Najświętszej Maryi Panny z lat 1617 - 20 i klasztor 1620-23 z wirydarzem, gdzie do 2005 roku mieściło się Liceum Ogólnokształcące.

Wracając mijamy drewnianą figurę św. Józefa z XVIII wieku oraz gmach dawnego Towarzystwa Oszczędnościowego (początek XX wieku), obecnej siedziby Banku i Urzędu Gminy.

Wyczerpujące informacje dotyczące Klimontowa znajdziemy w książce Eugeniusza Niebelskiego pod tytułem "Klimontów miasto prywatne rodu Ossolińskich 1240-1990".